|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Voorkomen van verspreiden van hiv door behandelingHiv/aids is een beetje uit beeld verdwenen. In rijke landen lijkt het probleem niet zo dringend meer nu we via combinatietherapie een middel in handen hebben om hiv te mogen beschouwen als een chronische ziekte. Maar in arme landen � met name Afrika � is het nog altijd een enorm probleem. Er is nog geen aanpak die veelbelovend en tegelijkertijd betaalbaar is. In de Lancet van 3 januari 2009 laten onderzoekers zien wat er zou gebeuren als werkelijk iedereen met hiv opgespoord en behandeld werd (Lancet 2009;373:48). Volgens dat rekenmodel zou er binnen tien jaar geen overdracht van hiv meer zijn en rond 2050 zou het aantal mensen met hiv/aids teruggebracht zijn tot 1%. Wat let ons? Zijn het de kosten? Anti retrovirale therapie (ART) is kostbaar. Het gaat ver uit boven de plaatselijke budgetten in Afrikaanse landen. Daarbij gaat het niet eens uitsluitend om de prijs van de medicijnen zelf. Alleen een stapel medicijnen op een plank bij Afrikaanse gezondheidsposten is niet genoeg. Voor opsporing, behandeling en begeleiding is een goed zorgsysteem noodzakelijk en dat ontbreekt in de meeste arme landen. Momenteel wordt daarom slechts een kleine groep van mensen met HIV in arme landen bereikt met behandeling. Twintig procent van de mensen met HIV weet slechts dat ze ge�nfecteerd zijn. En waarom zouden mensen zich ook laten testen? Ze weten dat ze gediscrimineerd zullen worden en er alleen maar problemen bij krijgen. Wie logisch nadenkt begrijpt wel dat het consequent vinden en behandelen van mensen met hiv ervoor kan zorgen dat de groep mensen met het virus aangepakt wordt. Het virus dat ze in zich dragen en dat bestreden en minder kwaadaardig wordt zal geen rol meer spelen bij eventuele overdracht. Daar hebben we het geld al niet eens voor over. Met dat zelfde logische verstand kun je ook bedenken wat een enorme investering je zult moeten doen in het bestrijden van het stigma rond hiv/aids zodat mensen zich durven te laten testen en in het opzetten van goede gezondheidszorg. We zijn niet eens in staat schoon drinkwater naar de dorpen in Afrika te brengen. En de aanpak van malaria en tuberculose is enigszins vergelijkbaar: opsporen, snel behandelen en trouw de medicijnen blijven gebruiken. Dat lukt ook al niet; waarom zou het bij de aanpak van hiv/aids in eens wel gebeuren? Niets doen is ook geen optie, maar dan is er wel meer geld nodig en behoorlijk leiderschap zodat Afrikaanse leiders de zaak krachtig aan kunnen pakken. Dat zijn helaas trage processen en geen overnacht blitz-oorlogen. |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||